Historia Vita Memoriae

paramedmir

Przywołany przez Aufmanna rozpoczynam temat Wizna.
Przyznam się ,że dla mnie był to początek przygody fortyfikacyjnej,jako młody chłopak podczas wędkarskich wypraw nad Narew i Biebrzę przy o okazji zaraziłem się tą fortyfikacyjną chorobą.W owych zamierzchłych czasach wszelkie informacje mniej lub bardziej prawdziwe czerpało się z książek pamiętam tygrysa "Wizna samotny bastion " i książkę Leszka Bakuły "Wizna" Co do pozostałości obiektów to wszystkie zostały wysadzone,najlepiej zachowane są chyba te w ok Kołodzieja i Kurpik no i oczywiście urban przy drodze.Spotkałem się z różną liczbą obiektów prezentowanych na mapkach różnice te spowodowane były zapewne umieszczaniem schronów dopiero planowanych a nie zbudowanych.Chyba mapa p Jerzego Sadowskiego w pełni pokazuje stan faktyczny myślę że nie będzie miał mi za złe że ją tu zamieszczę..na Górze Strękowej przy schronie(kpt Raginisa? słyszałem różne opinia na temat w którym miejscu faktycznie zginął) jest tablica informacyjna i też liczba schronów jest dużo większa niż w rzeczywistości.Tak więc zapraszam do dyskusji i wymiany informacji o tym odcinku który jako jeden z nielicznych we wrześniu miał okazję sprawdzić się w boju

Franz Aufmann

paramedmir cześć,
Miło mi, ze wspomniałeś o dostępnych publikacjach na temat Wizny. Może nasi koledzy również zainteresują się tematem?

Masz może jakieś foty z Wizny?
Auf....

paramedmir

Publikacji jeszcze trochę było ale nie dużo i jakoś uleciały mi z pamieci,ostatnio w okolicach września na tv regionalnej był dokument z lat tak na oko 70 o walkach w obronie Wizny ciekawe były relacje uczestników walk,a nagrywane te wypowiedzi były w schronie przy moście w .....Nowogrodzie!!!Jeden z żołnierzy opowiadał o użyciu karabinu ppanc czy też rusznicy ppanc,drugi relacjonował jak jecha ł rowerem z Osowca z rozkazami dla dowódcy odcinka i pod ostrzałem przedzierał się do schronu na Górze Strękowej.Ogólnie ciekawy dokument choć zrealizowany z typowa dla tego okresu krytyką wrześniowych dowódców jak i całego Rządu RP.Poniżej kilka fotek schronu w Giełczynie to ten pierwszy od Góry Strękowej,zwraca uwagę dość szeroka ława fundamentu zapewne podmokły teren wymuszał takie rozwiązanie.Pozdrawiam

Owicz

Dowódcą pododcinka "Giełczyn" był porucznik Witold Kiewlicz. Dlaczego o tym wspominam? ... Przecież wszyscy wiedzą ...
Więc dla czego ... :?:

Owicz

tw

Był dowódcą, był... Tyle tylko, że 9 września 1939 r. porzucił dowodzoną przez siebie pozycję i zdezerterował, pozostawiając całość uzbrojenia w schronach, a na dodatek załogę jednego z odciętych obiektów. Dowództwo obrony Białegostoku chciało go postawić przed sądem wojennym, a Rada Państwa PRL przyznała mu Virtuti Militari.

tko

Owicz

Dlaczego dowództwo "chciało" a nie "postawiło" ... ?

... a więc był ... później dostał się do niewoli ...

tw

Kiewlicz doprowadził do Białegostoku sporą zgraję dezerterów i rozbitków spod Wizny, z których sformowano zbiorczy pododdział (pod jego dowództwem) do obrony miasta. Zaraz potem zaczęło się niemieckie natarcie na Białystok i nikt nie miał już głowy do sądów polowych.

von reuffen

"dezerterów" to chyba za mocne słowo?

Owicz

A więc dezertera, przyprowadzającego zgraję podbnych mu dezerterów dowództwo pozostawiło przy komendzie ... ciekawe. Zaś po wojnie Rada Państwa przyznała temu człowiekowi - dezerterowi, oficerowi armii przedwojennej, oficerowi AK, represjonowanemu przez szereg lat w obozie pracy w ZSRR - Virtuti Militari. Ciekawe. Czy mogę prosić o rozwinięcie tematu. Bo póki co stawiane tezy wyglądają mało ... wiarygodnie.

tymczasem porucznik Kiewlicz ... ucieka z niewoli (z transportu kolejowego o ile pamiętam) ...

tw

"Dezerterzy" to jak najbardziej właściwe słowo. Pod Wizną poległo kilkunastu żołnierzy, nieco ponad setka została wzięta do niewoli, zaś pozostałe pięć szóstych załogi porzuciło pozycje.

Obrona Białegostoku organizowana była w pośpiechu z pododdziałów wartowniczych, marszowych itp. Brakowało oficerów, część pochodziła z personelu komendy uzupełnień, zresztą większość stanowili rezerwiści. Stąd też Kiewlicz - oficer służby stałej, który dotarł do Białegostoku z ponad 150 żołnierzami, został włączony w skład improwizowanej obrony (na dalekim przedpolu zresztą). Wtedy liczył się każdy karabin i każdy żołnierz. Kiewliczowi zapowiedziano sąd polowy za porzucenie pozycji w obliczu wroga. W pierwszym starciu z Niemcami zbiorcza "kompania" Kiewlicza rozsypała się. On sam został wzięty do niewoli (tak przynajmniej utrzymywał w swych raczej mało wiarygodnych wspomnieniach) daleko na wschód od Białegostoku.

Informacja o sądzie polowym pochodzi z ust samego Kiewlicza.

Powojenne Virtuti Militari to bezwartościowy szmelc. Nie nadawała ich kapituła, lecz komunistyczna Rada Państwa ma wnioski m.in. lokalnych oddziałów ZBoWiD. A w białostockim ZBoWiDzie Kiewlicz swobodnie snuł bajeczki o swych bohaterskich przygodach i nie było nikogo, kto spróbowałby to zweryfikować.

To tyle. Sprawa znana od lat, nie wiem dlaczego wzbudziła na forum zdziwienie.

Pozdrawiam

tw